Mojo gezocht!
Door: Tessa van der Staal
Blijf op de hoogte en volg Tessa
26 Mei 2010 | Indonesië, Berastagi
Zo, ik was het ff kwijt... Korte update van mid april tot begin mei. Gespendeerd op de Thaise eilanden. In Ko Lanta super gerelaxed met David, was mijn favoriete eiland van allemaal en ik hoop ten zeerste dat het blijft zoals het nu is. Boot gepakt naar Ko Phi Phi. In Krabi heb ik David op de bus gezet naar Maleisie en ben ik zelf richting Ko Samui gevaren. Daar had ik super relaxt mn eigen bungalowtje aan het strand. Het rustige strand wel te verstaan want de eilanden van Thailand zijn over het algemeen allemaal een grote kermis. Vervolgens naar Ko Phangnan om het alom beruchte Full Moon fest te ervaren. Ko Phangan was het absoluut niet voor mij maar ik mag niet liegen de Full Moon Party was te gek. Een cultuurschok op zich, ik heb hier dingen gezien waarvan ik jullie verder de details zal besparen (geloof me) maar ik kan je zeggen het was mouth dropping schaamteloos. Na de zon op te zien komen, een paar uurtjes getukt en de rit doorgezet naar Ko Tao. Na 2 dagen prijs en kwaliteit shoppen, heb ik hier voor zeer weinig geld mn SSI open water duikbrevet gehaald. Een van de mooiste ervaringen in mijn leven! Totaal andere wereld dat je binnen treed. Buiten aangevallen te zijn door een triggerfish, was de verwelkoming van zijn buren wel heel hartelijk.
Buiten het feit dat ik hele leuke mensen op de eilanden heb ontmoet, en heb gedoken was het niet mijn ding. Ik heb hier niet kunnen ontspannen. Te toeristisch en naar mijn idee vergane glorie. De Thai hier zijn erop getraind om je te naaien en lang niet zo vriendelijk als ze waren in het noorden. Ik denk dat het ergens ook kwam omdat mensen hier vooral komen voor vakantie van een paar weekjes, ik heb er al aardig wat weken opzitten en zit niet te wachten om al mijn geld te spenderen aan feesten en zuipen. Ik verlangde al vrij snel weer naar een nieuw land met nieuwe mensen en een nieuwe cultuur waarin ik weer lekker een langsrijdende locale bus in kon stappen in plaats van een te dure minivan. Heb voor een beetje spanning af en toe geprobeerd om het avontuur op te zoeken wat regelmatig heeft geleid tot kosteloze lifts (Ali met zn bananenkar is de allebeste taxi ;)) en 2 gecrashte scooters, maar mn mojo was echt even zoek.
Op zoek naar een nieuwe Mojo of de oude ben ik begin mei richting Maleisië gereden. Een ticket geboekt naar Kuala Lumpur, wat betekende dat ik me klaar mocht maken voor een 26 uur durende reis. Eerst met de boot. In Surat Thani om 5 uur 's morgens gewisseld naar een bus waar een dikke rijstekorrel 60 euro van me heeft gejat met een alom bekende wisseltruc. Ik ga niet uitgebreid vertellen hoe het verhaal en uiteindelijke het gevecht is ontstaan (ze had mn paspoort en busticket) want dit schrijvende besluipt me alweer een enorme negatieve adrenaline stoot. Ben vooral boos op mezelf, en boos op dat wijf omdat ze niet alleen met een dikke glimlach 60 euro van me heeft gejat, maar tevens een stukje van mn ego.
De reis naar Malay begon dus niet echt gesmeerd en de 20 uur waarin ik en een duitser 3 keer van bus hebben moeten wisselen maakte het er niet beter op. Maarja hier had ik zelf voor gekozen dus echt klagen mocht ik eigenlijk niet.
26 uur later... Maleisië is anders! Ik zit in het laatste deel van de slurf op het vaste land van zuid oost Azië. Het lijkt alsof de wereld erop is gemaakt om je langzaam te laten acclimatiseren. Maleisië is de perfecte overstap van vertrouwd Thailand en het boeddhisme en katholicisme naar het “ruigere” islamitische Azië. Ook de aandacht van locale mannen is anders, die hebben aan 2 ogen en 2 handen duidelijk niet genoeg. Niet voor niets kan elke man hier dan ook 4 vrouwen trouwen. Er is me dan ook twee keer door een wonderschone Indier of Malay gevraagd of ik misschien seks met hen wilde, aangezien zij tot nu toe alleen de maandag, dinsdag en woensdag hadden gevuld. “Thnx for the offer hubby, deze keer sla ik even over.” Kuala Lumpur is een smerige zakenstad, waar voornamelijk Malay, Chinezen en Indiers (allen 90% van de samenleving) vrolijk samenleven. De oranje monnikengewaden hebben plaats gemaakt voor zwarte boerka's, gekleurde hoofddoekjes en jurken, en de tempelbezoekjes voor moskees. Vragen over religie worden niet geapprecieerd. Buiten de Petronas towers (mooooi), een Indonesische Visa (kost je 1,5 dag maar dan heb je ook wat), en de eindeloze shoppingmalls (inclusief achtbaan van verdieping 15 tot begane grond) is er niet veel te doen. Maar, misschien door mn super chille guesthouse in het altijd gezellige Chinatown of het heerlijke Indiase eten in Little India heeft deze stad toch wel iets speciaals. Een van de laatste dagen in KL heeft David zich weer laten zien ( zo reis je alleen, zo ben je constant met dezelfde persoon) en zijn we samen naar Melaka gegaan. Een oude Nederlandse kolonie stad. Heerlijk broodje hagelslag met pindakaas genuttigd EN een cheese sandwich met ECHTE Hollandse Goudse 40+ kaas, mijn dag kon niet meer stuk! Bijna had ik hem hier in het Hollandse café gevonden, mn mojo...Maar het wilde nog niet helemaal. In Penang de laatste dagen in Maleisië gespendeerd om vanuit hier de oversteek te maken naar Sumatra, Indonesië!! Het enige wat ik hier eigenlijk heb gedaan is trekking schoenen gekocht voor 5 ringhit alias 1 euro en 25 centen. Scherpe prijzen bij de Aldi!
Door een aantal tegenslagen en voor mij verkeerde beslissingen, die me toch wel een klein beetje uit het veld hadden geslagen heeft Maleisië niet de kans gekregen die het verdiend. Ik kom hier ooit nog wel een keertje terug maar mijn verlangens gingen nu toch wel heel erg uit naar Indo.
Something good for something “bad” dat is een ongeschreven regel die volgens mij 99% van de keren opgaat als je aan het reizen bent. Er gebeurd altijd wel iets waardoor je net niet in de problemen raakt of er wordt vanuit het niets een oplossing voor je voeten geworpen. Zoals een lift van een grappige Indonesische familie als je na 7 uur een vulkaan te hebben beklommen een busrit terug weigert voor nog geen 50 cent omdat je denkt dat laatste stukje terug naar het dorpje ook nog wel te kunnen lopen . Niet wetende dat dat dorpje nu je de berg aan de andere kant door de jungle bent afgedaald, 20km verderop ligt en het al half 6 is.
Enfin, deze slogan was mijn uitgangspunt voor een nieuwe start in Indonesie. Vanaf Penang de speedboat naar Sumatra, waar we na 6 uurtjes met nog 5 andere backpackers aankwamen in de haven. Super warm onthaal, ik ben in geen 1 land bij de grens zo verwelkomd als hier. Owja en ik ben ook nog nooit zo intens gefouilleerd...
Een aziatische businessman zag al snel zijn centen rollen dus kwam als een stier op ons afgestormd om ons met zijn vrolijk gekleurde open minibusje direct naar Bukit Lawang te brengen, waar wij ook inderdaad heen wilden tezamen met de 5 andere reizigers. Zoals gewoonlijk was ik een beetje sceptisch, maar het feit dat de local bus maar 1 euro scheelde zijn we met zn allen in deze bus gestapt. Super gezellige rit en de eigenaar van de bus was een super gezellige Indo die allemaal leuke liedjes voor ons zong. Wanneer het busje voor het stoplicht stopte werden we gelijk vergezeld door een tienerband met miniatuur instrumenten. Natuurlijk voor een kleine knaak maar ze deden het leuk. Na 4 uurtjes in de avond aangekomen in Bukit Lawang, prachtige rit. Sumatra is zonder overdrijven adembenemend mooi. Gezien het noorden van dit inmense eiland voor eengroot percentage uit jungle bestaat en het hier vrijwel elke dag even regent kan je je wel voorstellen hoe groen het hier is. Buiten dat zijn er in het noorden alleen al 3 gigantische actieve vulkanen die de horizon vullen. En als dat nog niet genoeg is, is dit samen met Kalimantan (Borneo) het enige eiland in de wereld waar je nog wilde oerang utangs kan zien in het regenwoud. De reden dus ook waarom we als eerste naar Bukit Lawang zijn afgereist.
In Bukit Lawang werden we wederom weer super vrolijk en vriendelijk onthaald. Een allerwonderschoon vredig en vrolijk dorpje midden in de jungle, met een wilde rivier stromend tussen de huizen door. De mensen hier zijn slim. Niks geen ambush op de toeristen, deze mensen denken met hun verstand in plaats van met hun portemonnee. “Wanneer we het de toeristen naar hun zin maken en hun een relaxt gevoel geven, komt het vast wel goed met de centen.” Buiten dat waren ze ondanks de business oprecht heel erg vriendelijk en behulpzaam, niks moet alles mag was het gevoel hier, geen absurde prijzen en prijs en kwaliteit kwamen goed overeen. Uiteindelijk een gezellig guesthouse uitgezocht, even onderhandeld over de prijs en toen moe maar voldaan neergecrasht in onze grote bungalow aan het water. 2 dagen later klaargemaakt voor een 2 daagse jungle trekking om de beroemd en beruchte oerang utang te spotten. We hadden een gids uitgekozen die naar ons idee te vertrouwen was. Gezien het feit dat er inmiddels 140 gidsen zijn, kan je er vanuit gaan dat meer dan de helft niet de beste interesse heeft met de jungle of het leven erin. Omano, onze gids, was alles behalve dat, elk stukje afval wat hij op zijn pad tegenkwam stopte hij in zijn zak en zijn liefde voor de jungle was aanstekelijk op iedereen in de groep. Waar ik in Cambodja voornamelijk interressante dingen over de flora in de jungle te weten ben gekomen, heeft Omano me vooral veel geleerd over de fauna van het tropisch regenwoud. De trekking was de pittigste die ik tot nu toe heb gedaan. Maar het gezweet en gepuf was het allemaal waard. We hebben in totaal 6 oerang utangs gespot waarvan 5 semi-wild (2 met baby) en 1 wilde (heel ver hoog in de boom) en nog veel meer ander wild leven. Intens, en prachtige beesten met ieder een karakteristieke kop. ' S avonds overnacht in de open tent aan de rivier, het regende pijpenstelen en de bliksem lichtte zo nu en dan de hele jungle op. Geen woorden voor! De volgende dag was de trekking door de regen een stuk pittiger en soms wel een beetje eng, maar het raften terug zorgde voor enigszins ontspanning.
Compleet gesloopt maar met een oncontroleerbaar gelukkigst gevoel zijn we weer terug in de “bewoonde” wereld en inmiddels in Berastagi en ik heb hem weer... Alive and kicking my mojo is back! Verstopt onder de stoel in de speedboat richting Medan, in het busje naar Bukit Lawang, in de toppen van een 265 jaar oude gigantische boom, in de ogen van een oerang utang, in de krater van de Gunung Sibayak........................... in INDONESIE!!!!!!!
Buiten het feit dat ik hele leuke mensen op de eilanden heb ontmoet, en heb gedoken was het niet mijn ding. Ik heb hier niet kunnen ontspannen. Te toeristisch en naar mijn idee vergane glorie. De Thai hier zijn erop getraind om je te naaien en lang niet zo vriendelijk als ze waren in het noorden. Ik denk dat het ergens ook kwam omdat mensen hier vooral komen voor vakantie van een paar weekjes, ik heb er al aardig wat weken opzitten en zit niet te wachten om al mijn geld te spenderen aan feesten en zuipen. Ik verlangde al vrij snel weer naar een nieuw land met nieuwe mensen en een nieuwe cultuur waarin ik weer lekker een langsrijdende locale bus in kon stappen in plaats van een te dure minivan. Heb voor een beetje spanning af en toe geprobeerd om het avontuur op te zoeken wat regelmatig heeft geleid tot kosteloze lifts (Ali met zn bananenkar is de allebeste taxi ;)) en 2 gecrashte scooters, maar mn mojo was echt even zoek.
Op zoek naar een nieuwe Mojo of de oude ben ik begin mei richting Maleisië gereden. Een ticket geboekt naar Kuala Lumpur, wat betekende dat ik me klaar mocht maken voor een 26 uur durende reis. Eerst met de boot. In Surat Thani om 5 uur 's morgens gewisseld naar een bus waar een dikke rijstekorrel 60 euro van me heeft gejat met een alom bekende wisseltruc. Ik ga niet uitgebreid vertellen hoe het verhaal en uiteindelijke het gevecht is ontstaan (ze had mn paspoort en busticket) want dit schrijvende besluipt me alweer een enorme negatieve adrenaline stoot. Ben vooral boos op mezelf, en boos op dat wijf omdat ze niet alleen met een dikke glimlach 60 euro van me heeft gejat, maar tevens een stukje van mn ego.
De reis naar Malay begon dus niet echt gesmeerd en de 20 uur waarin ik en een duitser 3 keer van bus hebben moeten wisselen maakte het er niet beter op. Maarja hier had ik zelf voor gekozen dus echt klagen mocht ik eigenlijk niet.
26 uur later... Maleisië is anders! Ik zit in het laatste deel van de slurf op het vaste land van zuid oost Azië. Het lijkt alsof de wereld erop is gemaakt om je langzaam te laten acclimatiseren. Maleisië is de perfecte overstap van vertrouwd Thailand en het boeddhisme en katholicisme naar het “ruigere” islamitische Azië. Ook de aandacht van locale mannen is anders, die hebben aan 2 ogen en 2 handen duidelijk niet genoeg. Niet voor niets kan elke man hier dan ook 4 vrouwen trouwen. Er is me dan ook twee keer door een wonderschone Indier of Malay gevraagd of ik misschien seks met hen wilde, aangezien zij tot nu toe alleen de maandag, dinsdag en woensdag hadden gevuld. “Thnx for the offer hubby, deze keer sla ik even over.” Kuala Lumpur is een smerige zakenstad, waar voornamelijk Malay, Chinezen en Indiers (allen 90% van de samenleving) vrolijk samenleven. De oranje monnikengewaden hebben plaats gemaakt voor zwarte boerka's, gekleurde hoofddoekjes en jurken, en de tempelbezoekjes voor moskees. Vragen over religie worden niet geapprecieerd. Buiten de Petronas towers (mooooi), een Indonesische Visa (kost je 1,5 dag maar dan heb je ook wat), en de eindeloze shoppingmalls (inclusief achtbaan van verdieping 15 tot begane grond) is er niet veel te doen. Maar, misschien door mn super chille guesthouse in het altijd gezellige Chinatown of het heerlijke Indiase eten in Little India heeft deze stad toch wel iets speciaals. Een van de laatste dagen in KL heeft David zich weer laten zien ( zo reis je alleen, zo ben je constant met dezelfde persoon) en zijn we samen naar Melaka gegaan. Een oude Nederlandse kolonie stad. Heerlijk broodje hagelslag met pindakaas genuttigd EN een cheese sandwich met ECHTE Hollandse Goudse 40+ kaas, mijn dag kon niet meer stuk! Bijna had ik hem hier in het Hollandse café gevonden, mn mojo...Maar het wilde nog niet helemaal. In Penang de laatste dagen in Maleisië gespendeerd om vanuit hier de oversteek te maken naar Sumatra, Indonesië!! Het enige wat ik hier eigenlijk heb gedaan is trekking schoenen gekocht voor 5 ringhit alias 1 euro en 25 centen. Scherpe prijzen bij de Aldi!
Door een aantal tegenslagen en voor mij verkeerde beslissingen, die me toch wel een klein beetje uit het veld hadden geslagen heeft Maleisië niet de kans gekregen die het verdiend. Ik kom hier ooit nog wel een keertje terug maar mijn verlangens gingen nu toch wel heel erg uit naar Indo.
Something good for something “bad” dat is een ongeschreven regel die volgens mij 99% van de keren opgaat als je aan het reizen bent. Er gebeurd altijd wel iets waardoor je net niet in de problemen raakt of er wordt vanuit het niets een oplossing voor je voeten geworpen. Zoals een lift van een grappige Indonesische familie als je na 7 uur een vulkaan te hebben beklommen een busrit terug weigert voor nog geen 50 cent omdat je denkt dat laatste stukje terug naar het dorpje ook nog wel te kunnen lopen . Niet wetende dat dat dorpje nu je de berg aan de andere kant door de jungle bent afgedaald, 20km verderop ligt en het al half 6 is.
Enfin, deze slogan was mijn uitgangspunt voor een nieuwe start in Indonesie. Vanaf Penang de speedboat naar Sumatra, waar we na 6 uurtjes met nog 5 andere backpackers aankwamen in de haven. Super warm onthaal, ik ben in geen 1 land bij de grens zo verwelkomd als hier. Owja en ik ben ook nog nooit zo intens gefouilleerd...
Een aziatische businessman zag al snel zijn centen rollen dus kwam als een stier op ons afgestormd om ons met zijn vrolijk gekleurde open minibusje direct naar Bukit Lawang te brengen, waar wij ook inderdaad heen wilden tezamen met de 5 andere reizigers. Zoals gewoonlijk was ik een beetje sceptisch, maar het feit dat de local bus maar 1 euro scheelde zijn we met zn allen in deze bus gestapt. Super gezellige rit en de eigenaar van de bus was een super gezellige Indo die allemaal leuke liedjes voor ons zong. Wanneer het busje voor het stoplicht stopte werden we gelijk vergezeld door een tienerband met miniatuur instrumenten. Natuurlijk voor een kleine knaak maar ze deden het leuk. Na 4 uurtjes in de avond aangekomen in Bukit Lawang, prachtige rit. Sumatra is zonder overdrijven adembenemend mooi. Gezien het noorden van dit inmense eiland voor eengroot percentage uit jungle bestaat en het hier vrijwel elke dag even regent kan je je wel voorstellen hoe groen het hier is. Buiten dat zijn er in het noorden alleen al 3 gigantische actieve vulkanen die de horizon vullen. En als dat nog niet genoeg is, is dit samen met Kalimantan (Borneo) het enige eiland in de wereld waar je nog wilde oerang utangs kan zien in het regenwoud. De reden dus ook waarom we als eerste naar Bukit Lawang zijn afgereist.
In Bukit Lawang werden we wederom weer super vrolijk en vriendelijk onthaald. Een allerwonderschoon vredig en vrolijk dorpje midden in de jungle, met een wilde rivier stromend tussen de huizen door. De mensen hier zijn slim. Niks geen ambush op de toeristen, deze mensen denken met hun verstand in plaats van met hun portemonnee. “Wanneer we het de toeristen naar hun zin maken en hun een relaxt gevoel geven, komt het vast wel goed met de centen.” Buiten dat waren ze ondanks de business oprecht heel erg vriendelijk en behulpzaam, niks moet alles mag was het gevoel hier, geen absurde prijzen en prijs en kwaliteit kwamen goed overeen. Uiteindelijk een gezellig guesthouse uitgezocht, even onderhandeld over de prijs en toen moe maar voldaan neergecrasht in onze grote bungalow aan het water. 2 dagen later klaargemaakt voor een 2 daagse jungle trekking om de beroemd en beruchte oerang utang te spotten. We hadden een gids uitgekozen die naar ons idee te vertrouwen was. Gezien het feit dat er inmiddels 140 gidsen zijn, kan je er vanuit gaan dat meer dan de helft niet de beste interesse heeft met de jungle of het leven erin. Omano, onze gids, was alles behalve dat, elk stukje afval wat hij op zijn pad tegenkwam stopte hij in zijn zak en zijn liefde voor de jungle was aanstekelijk op iedereen in de groep. Waar ik in Cambodja voornamelijk interressante dingen over de flora in de jungle te weten ben gekomen, heeft Omano me vooral veel geleerd over de fauna van het tropisch regenwoud. De trekking was de pittigste die ik tot nu toe heb gedaan. Maar het gezweet en gepuf was het allemaal waard. We hebben in totaal 6 oerang utangs gespot waarvan 5 semi-wild (2 met baby) en 1 wilde (heel ver hoog in de boom) en nog veel meer ander wild leven. Intens, en prachtige beesten met ieder een karakteristieke kop. ' S avonds overnacht in de open tent aan de rivier, het regende pijpenstelen en de bliksem lichtte zo nu en dan de hele jungle op. Geen woorden voor! De volgende dag was de trekking door de regen een stuk pittiger en soms wel een beetje eng, maar het raften terug zorgde voor enigszins ontspanning.
Compleet gesloopt maar met een oncontroleerbaar gelukkigst gevoel zijn we weer terug in de “bewoonde” wereld en inmiddels in Berastagi en ik heb hem weer... Alive and kicking my mojo is back! Verstopt onder de stoel in de speedboat richting Medan, in het busje naar Bukit Lawang, in de toppen van een 265 jaar oude gigantische boom, in de ogen van een oerang utang, in de krater van de Gunung Sibayak........................... in INDONESIE!!!!!!!
-
26 Mei 2010 - 10:53
Pappa:
Weer een prachtig verhaal Tessa. Details moeten we toch bespreken als je terug bent. Kus en knuffels. -
26 Mei 2010 - 11:07
Jessy:
Fantastisch, zo leuk om te lezen, tussen het saaie werk door hier. Helemaal niet jaloers, hahaha. Je maakt het echt goed zo te lezen en wat een prachtige foto's! Wijfie, geniet ervan, voor je het weet begint het serieuze saaie leven weer. Dikke kus! -
26 Mei 2010 - 11:26
Miran:
He lieve tes, je verhalen blijven me verbazen, wat kan je dat toch mooi :)....
Was weer even een goede reden om mn studie aan de kant te schuiven ;)...
Heb je al een telnr? Want heb nog 1 dag om je goedkoop te bellen,hihi
dikke kus -
26 Mei 2010 - 11:50
Kelly:
WOW Tessie! Ik moest even slikken bij je oerang oetang avontuur, ben blij dat jij in ieder geval mijn droom hebt uitgevoerd.. je mojo kwijtraken is niet zo best hehe, hoop dat je hem niet meer uit het oog verliest. Geniet van al je avonturen wijfie kusjes -
26 Mei 2010 - 18:57
Annie:
Damn woman, volgens mij heb je inmiddels al 88.000 foto's! Dat wordt drie weken in het donker dia's kijken als je terug bent...
En heel heel veel kaasfondues! :D
Geniet nog van je roots shabba!
Sampai nanti! -
26 Mei 2010 - 20:01
CARLA:
lIEVE TESS, WAS MET MIJN ZUS AAN HET WANDELEN IN DE DUINEN VANDDAG, VEEL HERTEN GEZIEN, 2 VOSSEN. EN 2 OERANG ......( KEES EN JE VADER). IK HEB WEER GENOTEN VAN JE VERHALEN MEISSIE. NOG HEEL VEEL PLEZIER, KUSSSSSS -
27 Mei 2010 - 10:21
Rozie:
Selamat Sore dayang! Apa kabar? Rindu kamu! 29 dagen, het wordt nu echt echt aftellen geblazen! Jij urang spotter, wat Kel zegt, ik ben blij dat jij onze droom wel hebt kunnen verwezelijken. Als je terug bent krijg je van mij een koortje om je mojo aan vast te maken zodat je hem nooit meer kwijt raakt, foei foei, bad mojo! En een opfris cursusje NL, want die d's en t's zijn niet meer wat ze geweest zijn teskla! Morgen ga ik naar je casa voor je bro's verjaardag, wel strange dat jij er dan niet bent! Heb je al enig idee wat je gaat doen als je terugkomt? Vast niet! haha, heerlijk!!! You free spirit! liefs uit Adam! -
27 Mei 2010 - 10:24
Rozie:
Selamat Sore dayang! Apa kabar? Rindu kamu! 29 dagen, het wordt nu echt echt aftellen geblazen! Jij urang spotter, wat Kel zegt, ik ben blij dat jij onze droom wel hebt kunnen verwezelijken. Als je terug bent krijg je van mij een koortje om je mojo aan vast te maken zodat je hem nooit meer kwijt raakt, foei foei, bad mojo! En een opfris cursusje NL, want die d's en t's zijn niet meer wat ze geweest zijn teskla! Morgen ga ik naar je casa voor je bro's verjaardag, wel strange dat jij er dan niet bent! Heb je al enig idee wat je gaat doen als je terugkomt? Vast niet! haha, heerlijk!!! You free spirit! liefs uit Adam! -
27 Mei 2010 - 10:57
Rozie:
Selamat Sore dayang! Apa kabar? Rindu kamu! 29 dagen, het wordt nu echt echt aftellen geblazen! Jij urang spotter, wat Kel zegt, ik ben blij dat jij onze droom wel hebt kunnen verwezelijken. Als je terug bent krijg je van mij een koortje om je mojo aan vast te maken zodat je hem nooit meer kwijt raakt, foei foei, bad mojo! En een opfris cursusje NL, want die d's en t's zijn niet meer wat ze geweest zijn teskla! Morgen ga ik naar je casa voor je bro's verjaardag, wel strange dat jij er dan niet bent! Heb je al enig idee wat je gaat doen als je terugkomt? Vast niet! haha, heerlijk!!! You free spirit! liefs uit Adam! -
27 Mei 2010 - 10:59
Rozie:
sorry voor het stalken, maar waarbenjij had wat probleempjes zie ik -
06 Juni 2010 - 15:39
Mam:
Tessie ik zie nu pas je foto's supergaaf en ja over jaloers maken laten we het daar maar niet over hebben :) Je blaren leveren wel een mooi plaatje.....
Knuffie en tot morgen!
-
11 Juni 2010 - 08:50
Lozie:
Wow, wat een vervelende plaatjes, echt erg dat je dat allemaal mee moet maken. ik leef met je mee. -
11 Juni 2010 - 08:52
Lozie:
Satu, dua, tiga, emphat, lima, etc t/m 50, goed voor de bilspieren! -
11 Juni 2010 - 08:53
Lozie:
nu ik toch bezig ben! post nog even twee mooie verhaaltjes voordat je weer terugkomt! en wow wat is dat snel, pzies twee weken gek! -
12 Juni 2010 - 20:23
José En Gerard:
Het is maar goed dat je zoveel opgeschreven hebt anders weet je vast niet meer waar je allemaal geweest bent. Helaas voor jou zit het er nu toch bijna op en gaat het gewone leven weer beginnen straks :(
Geniet de laatste weken nog maar en daarna wensen wij jou een goede reis terug naar huis.
Liefs José en Gerard -
16 Juni 2010 - 11:56
Monique:
Ik was gewoon helemaal vergeten dat je zo'n site had... Wat heerlijk, ik ga alles op mijn gemakkie lezen! Kan ik hier in NL weer een klein beetje genieten van de Azie avonturen.
Ohhhhhhh ik mis het zoo!!! GENIET nog even! Voor je het weet ben je weer terug!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
