Goooooodmorning Vietnam!!!

Na een 12 uur durende busrit die eigenlijk 6 tot 8 uur zou moeten duren vanaf Sihanoukville, ben ik inmiddels al 5 dagen in Saigon, Vietnam. Over de eerste dagen valt vrij weinig te vertellen. Het enige wat ik hier gezien heb is de binnenkant van de wc pot. K moest er toch een keer aan geloven.
Grappig is wel dat diaree onder reizigers totaal geen taboe is en eigenlijk tot een van de favouriete tafelgesprekken behoort. In geuren en kleuren leg je jezelf met de figuurlijke "billen bloot" ;) en leg je nog net geen weddenschap wie de meeste aantal kilometers per uur haalt.
Enfin, de afgelopen 2 dagen wel de stad in geweest en Saigon is geweldig! Super groot, super gezellig, super kleurrijk vooral het elke keer weer fascinerende chinatown, en de mensen super aardig en vooral trots op hun origine. Ik snap tot nu toe nog niet waarom mensen zeggen dat Vietnamezen van die onvriendelijke stugge wezens zijn, ik ben allang blij dat ik een volk ontmoet waarbij je gewoon meteen weet waar je aan toe bent, positief of negatief gewoon lekker direct,in tegenstelling tot bijv. de cambodjanen waarvan ik het merendeel eigenlijk gewoon niet zo vertrouw en waarbij je nooit weet wat hun lach inhoud. Verder.. het verkeer... TO-TA-LE chaos. Om een klein beeld te schetsen van wat volgens mij de 3 wetten der verkeer zijn:
Wet 1: De wet van de grootste en de zwaarste. Wet 2: De wet van de hardste toeter. Wet 3: De wet van de snelste en behendigste. Wanneer deze 3 wetten zijn geweest en je je nog steeds in het episch centrum begeeft geldt er nog maar 1 wet en dat is je ogen dicht doen en wachten tot het voorbij is. Als voetganger ben je dus gewoon de sjaak en geldt er nog 1 aparte wet en dat is: Zet vooral GEEN stap terug!

In Saigon het oorlogs museum en even buiten Saigon de Cu Chi tunnels bezocht, het 200km lange tunnelstelsel wat de guerillas gebruikten tijdens de oorlog. Beiden, net als de Tuol Sleng gevangenis in Phnom Penh Cambodia, indrukwekkend alleen beiden erg propaganda voor Vietnam. Er wordt nog steeds in termen van "the enemy" and "American time" gesproken.
Eergister avond met Elke, uit Laos, en een paar vrienden van haar waaronder 2 vietnamezen uit Noorwegen naar een Vietnameze club geweest midden in het centrum. En my god ik heb me nog nooit zo underdressed gevoeld. Ik heb net mn halve tas leeggegooid en vrij gemaakt van overbodige kleding e.d. en dan krijg je zo'n chique tent als dit. Hele avond gratis drank voor vrouwen, das dan wel leuk. De avond geeindigd in een vietnamees bistrootje. En dit keer geen broodje kaassouffle of patatje met maar een overheelijke rijstepap met gemarineerde kikkerbilletjes en een asperge krab soep. Breekt zo lekker de week!

Afscheid met David ging overigens wel goed. Het is wel weer raar om alleen ergens aan te komen en je hosteltje te zoeken e.d. maar ook wel weer fijn gevoel. En buiten dat mag ik nu wel weer telkens voorin de bus zitten :)
De laatste dagen in Sihanoukville, ook wel terecht spookyville genoemd, waren een beetje vreemd. Vanuit Phnom Penh eenmaal aangekomen in Sihanoukville was het al snel gedaan met dit zogenaamde gezellige kustplaatsje. Na een wandeling van 30 minuten over het strand hebben ze 3 keer gerpobeerd david zijn camera te jatten en we zaten midden in de sekstoeristenbuurt, alleen maar oude mannen met te jonge meisjes. De stemming was hierdoor ook allemaal een beetje grimmig. Dit is ook de plaats waar de zogenoemde chickenfarms zich bevinden: Een plek waar vaders of moeders hun dochters aan de lopende band aan vieze mannen verkopen en vervolgens hun gang laten gaan in houten hokjes ergens achteraf. T was niet de eerste keer dat we dit hadden gezien in Cambodja maar hier werd je wel weer heel erg hard met je neus op de feiten gedrukt. Er schijnen hier dan ook 3 opa's per maand te overlijden aan de gevolgen van te veel seks en alcohol. Dit was in ieder geval niet de plaats waar ik mn verjaardag wilde vieren dus uiteindelijk zijn we naar een eiland gegaan. Super relaxt, wit zand en blauwe zee. Op de terug weg, 3 dagen later, begaf de boot het midden op zee. Allemaal rook en olie spoot omhoog, het gezicht van de schipper maakte de spanning er op dat moment niet beter op en we dachten allemaal ok This is it! Dit wordt zwemmen. Het enige waar ik aan kon denken was mn camera. Na een half uur knutselen deed de motor het gelukkig weer en zijn we in een slakkentempo terug naar Sihanoukville gevaren. Good things for bad things want door dit alles heb ik wel de mooiste zonsondergang ooit gezien!

Terug in Sihanoukville naar Otres beach gegaan, no way dat we terug gaan naar of het centrum of die seksbuurt. Otres beloofde veel goeds, rustig, bungalow aan het strand, wit zand, blauwe zee, elke avond zonsondergang met een uitzicht op allemaal eilandjes. Inmiddels hier ook de meiden uit Uruguay weer ontmoet en nog 2 andere Spanjaarden. De eerste ochtend: Motorfiets gestolen van 1 van die meiden. 500 dollar moeten lappen. De tweede avond toch maar naar het centrum gegaan om biertje te doen, maar toen we eenmaal terug wilden gaan rond uurtje of 12 was er geen Tuk Tuk te vinden die ons naar Otres wilde brengen. Zodra het woord Otres viel schudden ze allemaal angstig nee en zelfs voor 10 dollar wilden ze ons vieren nog niet brengen. Ok foute boel dus. Toen kwamen er 2 motor-taxi's aan en legden ons uit dat Otres het gevaarlijkste deel van de stad is, met name achter de berg (het laatste gedeelte en mooiste gedeelte waar wij dus sliepen) omdat er zich daar allemaal gangs bevinden die ook cambodjanen overvallen. Ok maar we moesten toch naar huis, dus wel gegaan. Peentjes gezweet. 3e avond, tevens 1 na laatste avond voordat visa verliep: Net als in Laos weer afscheid van Cambodja genomen met een festival en wederom ook een klein regenbuitje. Super leuk en gezellig, er waren een heleboel mensen en hier kwam ik ook weer het meisje tegen dat ik in Pai in Thailand had ontmoet en op dezelfde dag als ik jarig is. (toevallig: Zij bleek net als ik haar verjaardag op hetzelfde eiland te hebben gevierd, alleen dan aan de andere kant!!) Na genoeg vodkaatjes met ananassap zijn David en ik naar huis gegaan. Voordat we zouden slapen wilden we nog zwemmen, want dat is 's nachts echt een hele belevenis. De sterren rijken tot aan het einde van de zee, en de zee heeft een fluoriserend blauwe kleur. Dit komt door de plankton in het water, als je zwemt blijven die deeltjes allemaal aan je lichaam plakken en worden ze geel. Wanneer je jezelf laat vallen staat de hele omlijning van je lichaam in het water! Bizar en wonderbaarlijk verschijnsel. Enfin, toen we eenmaal uit het water kwamen zagen we een man met een zaklamp onze trap oplopen. Omdat de eigenaar aan de andere kant van onze kamer sliep gingen we er vanuit dat hij het was, totdat de zaklamp de verkeerde kant op ging en ineens in onze kamer scheen! Toen hebben we het op een rennen gezet, en is David omhoog gesjeesd. Een hoop gestommel en geschreeuw was het gevolg. Het was een Cambodjaan die zowel mijn camera als moneybelt te pakken had. Die had ik voordat we gingen zwemmen in de kamer gelegd. David had de gast inmiddels vast en die liet de camera vallen. Gelukkig zag David ook het koort van mijn moneybelt uit zijn broek hangen en heeft hij die ook nog kunnen redden. David heeft de gozer van de trap gesmeten en die heeft het op een rennen gezet. De cambodjaan scheet peentjes, we hadden hem eerder ook al op het feest gezien dus hij wist dat wij er niet waren. Ik wil niet weten hoeveel mensen deze avond een lege kamer hebben aangetroffen, ze hadden alle tijd en t was gewoon luilekkerland voor ze. Maar ik dank de lichtgevende plankton of wat dan ook, indien je in god gelooft, hem, op mijn blote voeten dat we op de juiste tijd op de juiste plaats waren. Ik moet er niet aan denken dat hij alles had meegenomen. Al mn foto's en mn pasjes en mn paspoort, en dat 1 dag voordat ik het land uit moest. De laatste dag met David was dus een beetje raar, we waren allebei erg geschrokken. Nee, Sihanoukville was niets van wat erover in de Lonely Planet en andere mensen werd gezegd. Maar wat op zich ook weer niet vreemd is. Het contrast tussen de hoeveelheid toeristen en de te arme locale populatie is hier gewoon te groot.

Ai ai ai nog minstens 10 kantjes maar ook dat gaat weer in de bewaar doos. Zoals de Angkhor Wat tempels in Siep Reap, de kinderen, de jongen uit Kratie, de moskee, de mode van de aziaten, plateau slippers( waardoor ze overigens alsnog 2 koppen kleiner zijn), gekke kapsels (wel cool), michael jackson mondkapjes in alle soorten en maten ( k heb zelf een winkel gezien die alleen maar hippe mondkapjes verkopopt) bizarrr, tijd en ruimte te kort dus.

Word vervolgd....

hoest daar?