Crazy Pai

My lord dit is de raarste week geweest tot nu toe. Laatste dagen in Chiang Mai een Roemeens meisje ontmoet, Mona. Klikte goed en besloten samen naar Pai te gaan. Hadden allebei even genoeg van alle drukte en verlangde wel naar het door iedereen geliefde hippiedorpje Pai. We wilden in ieder geval voor de koning zijn verjaardag op 5 december in Pai zijn. De koning is hier zeer "geliefd" en het zou overal gevierd worden. Ons leek het leuker om dat dan in een wat rustiger dorpje te doen waar we wat frisse zuurstof naar binnen konden krijgen. Twee zielen 1 gedachte, dus gaan met die banaan (enige wat onze tourguide tijdens de jungle tocht kon zeggen in het nederlands). We hadden alleen geen minder goede dag kunnen uitkiezen om in Pai te belanden. Rond de koning zijn verjaardag is heel Thailand 4 dagen vrij en blijkbaar betekend dat dat alle Thais uit de grote steden massaal incluis donzige poedels gekleed in roze truitjes en bijpassende kinderwagen (ja echt waar, ook mannen liepen ermee) naar pai toekomen om net als wij wat schone lucht in te ademen en wat groen te zien. Bom en Bom vol. Voetje voor voetje, met onze grote tassen door de straten. Geen kamer te vinden. En de volgende dag geen scooter te huren. En Pai heb je in principe in 1 avond wel gezien dus je hebt die scooter echt wel nodig. Na onze eerste overnachting in een schattige bungalow aan het water moesten we helaas hier de volgende dag onze spullen alweer inpakken omdat het was gereserveerd. Vrij snel een ander hok gevonden waar niets zinnigs over te zeggen valt behalve dat er een bed in stond waar we konden tukken, verdere details zal ik jullie besparen. Overigens wel 3dagen gebleven, totdat ik echt last kreeg van mn ogen door alle stof. Toen zijn we naar bungalow nummer 3 vertrokken. Inmiddels zitten we in bungalow 4. Maar goed anyway.. Na 2 dagen geen scooter te hebben en opgesloten te zitten in dit dorpje wat je in een bepaalde manier ook wel een beetje kan vergelijken met batavia stad, was ik het zat en ben ik heel vroeg opgestaan en voor de deur van het scoterverhuurbedrijf gaan zitten totdat iemand zn scooter terug kwam brengen. Begrijp me niet verkeerd hoor want we hebben ons wel vermaakt, op koningendag hebben wij een culinair dagje gehouden en werkelijk alles geproefd, ook gedrogde inktvis op een stokkie. Absoluut geen aanrader! 's avonds was de hele hemel verlicht met oranje lampionnen en hebben wij er ook eentje op laten stijgen.
Maar goed, voor de deur van de scootie company... Geduld loont want na 1,5 uur wachten hadden we er 2. Met heel veel energie, genoeg zonnebrand en mn first aid kit in mn rugzak was ik er klaar voor om te gaan. Mona had nog nooit echt op een scooter gereden dus kreeg eerst les, ging hartstikke goed want ze ging nog geen 10 km/u. Eenmaal op eigen benen vertrokken we via de main street (die wij na 2 dagen opgesloten te zitten in pai tot de 2001 times street hebben gedoopt) we waren de bocht nog niet om en mona beukt haar scooter vol in een langsrijdende jeep. De 12 Thai die erin zaten stapten uit en we mochten naar het politiebureau. Bij het politiebureau aangkomen was het net als in de film, ze lagen allemaal te slapen achterover in hun stoel met op de achtergrond het geluid van de thaise goede tijden slechte tijden op de tv. De eerste agent die zijn ogen opende vroeg ons om een schets van het "ongeluk" te maken. Hij trok een vel papier uit de la waarop (en dit is echt geen grapje) een gigantische piemel was getekend. "Oops, hahaha" en het papier verdween snel weer in de la. Ok, dachten wij. Dit is best raar. Enfin ongeluk getekend, met de tegenpartij een overeenkomst gesloten en toen dachten wij ok we kunnen gaan. Wrong! Wij, Althans Mona, mochten nog wachten op het politierapport en de agenten 400 baht betalen! Nadat de Thais van de Jeep weg waren werd de sfeer steeds grimmiger, de agenten werden steeds corrupter en begonnen ook seksueel een beetje bedreigend te worden. De papieren met blauwe viltstift getekende piemel kwam weer uit de la tevoorschijn en de verder niet engels sprekende agent begon er maar druk op te wijzen: "Big...Big" Mona heeft dus maar snel die 400BHT betaald en we zijn vertrokken. Vervolgens werden we overal gevolgd door dezelfde agent en we voelden ons totaal niet veilig meer, waardoor we niet verder zijn gekomen dan de 2001 times street. Weer een dag verloren maar een bizarre ervaring rijker.
Met de gedachte aan de afgelopen 3 dagen dacht ik nou moet er toch iets positiefs tegenover staan? En dat was zo het lijkt wel of deze eerste 3 dagen in Pai werden gecombineerd met 3 bizarre dagen vol tegenstrijdigheden tov. de dagen ervoor.
We hebben Yoga les gevolgd bij Mamma Yoga en vervolgens de hele middag in haar huis gezeten, gekletst en gegeten. Toen wij haar het verhaal van de poltie vertelden werd ze woedend. En we hebben haar telefoonnummer gekregen zodat we haar konden bellen indien er nog een incident zich voor zou doen. Iedereen kent haar ook in Pai. Via een barman uit een kroeg hier heb ik mn haar kunnen laten knippen bij een australische vriendin van m. Was even buiten budget, gezien het feit we diezelfde avond in een duur guesthouse moesten slapen maar 'savonds vond ik zomaar 1000 BHT op straat. En het meest bizarre wat gevolgd is op de 3 eerste dagen is dat ik in een bar was ergens buiten het centrum. Er waren incl. mij en de barman 7 mensen. Er was ook een Nederlands meisje die aan me vroeg wat mijn plannen zijn. Ik antwoordde dat ik niet echt een plan had maar dat ik graag met vietnamees oud en nieuw in vietnam wil zijn omdat het dit jaar voor t eerst op mijn verjaardag valt. "Ow, wanneer ben je jarig dan?" Ik: "15 februari" Meisje: "NEEEE, ik ook!!" Nou zeg das ook toevallig. Vervolgens vraagt een Thaise toerist aan de andere kant van de bar: "What about 15 february?" Waarop wij antwoorden dat het onze verjaardag is. Thai: "No way!!!!" Hij laat zijn paspoort zien en verdomme (sorry voor taalgebruik) die gozer is gewoon OOK op 15 februari jarig! Dus... In een kroeg waar 5 andere gasten aan een bucket zitten te lurken ben ik samen met 2 andere mensen die op dezelfde dag jarig zijn. Dat is bizar!!! Natuurlijk ziet de Thai het als iets spiritueels en dat we op een of andere manier met elkaar verbonden zijn. Maar nou moet ik eerlijk zeggen dat ik het ook echt een bizar toeval vind...

Inmiddels zit ik al een week in Pai, in het begin niet de beste gevoelens maar nu is het geweldig. Heb hier een heleboel leuke, bijzondere, rare, kunstzinnige en vooral aparte mensen ontmoet waarvan ik er een paar waarschijnlijk in Laos weer zal zien. Ik realiseerde me vandaag dat ik nog 5 dagen in Thailand heb. Wat niet alleen betekend dat ik op moet schieten maar ook dat ik alweer een maand van huis ben! Mona wil naar Laos maar ik heb vandaag besloten morgen naar Mae HongSon te vertrekken om te WildwaterRaften. Vervolgens zal ik na 2 dagen weer terug komen in Pai om van daaruit naar de grens te rijden. Het is ook wel goed, er beginnen wat irritaties te ontstaan vanaf mijn kant in ieder geval dus het is tijd om weer mn eigen weg te gaan..

To be continued...