Heb je een uurtje?

Zo we zijn al bijna op dag 10 van het nieuwe jaar maar voor de mensen waar ik het nog niet tegen heb kunnen zeggen HAPPY NEW YEAR!!! Hoop dat voor iedereen het nieuwe jaar goed is begonnen, in ieder geval bijzonder met de hoeveelheid sneeuw dat daar ligt. Beetje raar om nu weer over mezelf te gaan praten, maar goed dan kan ik ook mn verhalen een beetje kwijt. ;)

Oud en nieuw in Vientiane gevierd. Niet de meest bruisende stad waar ik ooit ben geweest dus het was afwachten of we een plek konden vinden waar we met meerdere mensen konden aftellen. Uiteindelijk in een leuk cafe beland met een live band. Aftellen, en om half 1 ging de muziek uit en mochten we weer naar huis. Niet echt wat wij westerlingen gewend zijn dus op zoek gegaan naar een feestje. Een laotiaans meisje gevonden die nog wel een feestje wist. En de "ik weet nog wel een feestje" feestjes zijn meestal het leukst. Uiteindelijk beland op het dak van een hotel in een 1 of andere discotheek. Lachen gieren brullen, hele avond gedanst tussen de ladyboys. Om 3 uur naar huis, was een goed begin van t nieuwe jaar.

Volgende dag waren we wel blij weg te kunnen uit het saaie Vientiane, dus dat hebben we ook gedaan. Mijn briljante idee om naar Paksan te gaan was een beetje een tegenvaller. De rit er naartoe was zoals gewoonlijk genieten. Wederom een extra "ik ben onderweg" dimensie door de stem van Eddie Vedder in mn Ipod. Na 5 zwetende uurtjes in een overvolle bus gedropt langs de kant van de weg. Hmm, er is hier zeg maar niets. gewoon maar gaan lopen, tot we bij een borde "Nam Xan" aankwamen. "Mierde!" dit is helemaal geen Paksan! Zou op zich ook niet zo raar zijn geweest gezien het feit ze hier overal ja op zeggen. "Is dit de bus naar Paksan?" "Ja" OK. "Hoeveel kost het?" Ja. "OK." "Stopt u onderweg ook in Hong Kong?" Ja. "OK, cool!" Maar goed.. na een klein half uurtje lopen over een dooie straat waar nog net de strobalen niet overheen rolden kwamen we bij een enorme fabriek wat HET hotel van Paksan bleek te zijn, gelukkig. 1 nacht gebleven en volgende dag gelijk weer vertrokken. Getracht avontuurlijk te zijn door te proberen of we mee mochten rijden met een local, maar hadden niet de meest strategische plek uitgekozen gezien de bus daar ook langs komt. Dus uiteindelijk maar de bus naar Tha Kaeck gepakt. De hele provincie van Tha Kaeck was overgeslagen in mijn lonely Planet maar ik kon me niet voorstellen dat dat zou betekenen dat het geen tussenstop waard zou zijn. Goed gegokt, want niets is minder waar. 2 belgen op het station van Tha Kaeck hadden ons geadviseerd "The Loop" te doen. 450km met een motor/scooter de provincie door. Niets meer dan de allermooiste moeite waard. In vier dagen tijd 450km lang genieten. Om de 50km een totaal ander maar allen wonderschoon landschap, prachtige primitieve dorpjes en bewoners, glimlachen en verwelkomingen. Van goede asfaltwegen tot modderige stenerige zandpaden. Door Mekong watergebied, platteland, dan weer de bergen in, tussen de kliffen door, smalle glibberige wegen in de jungle en tussen de rijstvelden. Onvoorstelbaar! Onderweg in een aantal dorpjes gestopt. We werden vooral door kinderen aangestaard en achterna gezeten, totdat we ons omdraaiden, dan renden ze keihard weg. K heb voor een klas gestaan en van Meester Kin geleerd hoe ik me voor moet stellen als Lao student, ik ben tessa, hoe heet jij, prettig kennis te maken, doeiii, om vervolgens door 30 kinderen keihard uitgelachen te worden.
We hebben bij locals thuis geslapen en een prachtige boottrip gemaakt over een rivier dat 7km lang een grot doorgaat. De homestay bij locals was wat commercieel. We waren meer een zoveelste attractie. De kinderen waren schattig totdat ze je na tienen met 18+ gebaren aan Pa lief wilden aansmeren.

De laatste dag terug naar Tha Kaeck gegaan. Dag erna was het plan naar Pakse te gaan om de trip te vervolgen naar het zuiden, 4000 Islands. Maar doordat we de sleutel van onze kamer waren kwijt geraakt (niets voor mij ;P) en de receptionist ons wanhopig heeft laten zoeken omdat er zogenaamd geen reservesleutel was hadden we de bus gemist. Wel stennis lopen maken, ik blijf rustig en probeerde de goede man uit te leggen dat ik heus snap dat we oeten betalen voor een sleutel maar 50.000Kip omdat hij geen reservesleutel heeft leek me iets wat overdreven, das toch voor de helft ook zijn probleem. Toen de man mij niet ect begreep dacht David het over te nemen. Ik kon mn lach niet inhouden. Daar ging die dan in zijn goedste engels de vriendelijk glimlachende liegende man duidelijk maken dat hij dan wel falang mocht zijn maar echt niet achterlijk is. En dat hij heus wel weet dat een sleutel geen 5 euro kost en dat als de beste man het toe liet hij nu persoonlijk voor hem een compleet nieuwe deur zou kopen. OK? Had je misschien bij moeten zijn maar was heel grappig. Uiteindelijk kwam de reservesleutel te voorschijn en daarmee had de man zijn kaarten verspeeld en zijn we quasi beledigd weggelopen zonder te betalen.

Maar goed uiteindelijk een bus gepakt naar Savannakhet want voor Pakse was het te laat. Leuk plaatsje. Ben hier wel al 5 dagen omdat ik in Kong Lo mijn hoofd tegen een wc deur heb gestoten en daardoor al 3 dagen relatief weinig kan ondernemen. Gister was het plan wederom de bus te pakken maar dat ging dus niet echt. Tijd begon wel een beetje te dringen want had nog maar 6 dagen Visa. Ik wilde niet rennend het laatste stukje Laos doen gezien ik door de feestdagen en de komst van David halverwege, al het noorden van Laos heb gemist. Besloten om een Visa run/estafette te doen. Gister de friendship brug in Savannakhet overgestoken Thailand in om 2 uur later met 30 dagen extra Laos terug te keren. Het plan is niet om die maand vol te maken maar de 24e als David zijn visa verloopt naar cambodia te gaan. Morgen wederom voor de 3e keer een bus proberen te pakken naar Pakse. Heb dr zin an!!!

ps. Iemand al een Yeti gespot?